Na de diagnose apneu in 2013 en de behandeling die uiteindelijk aansloeg, zat ik nog steeds vaak en veel op de bank totdat ik 2017 in aanraking kwam met het project GAAP van PT Mesacosa trainer Geert Haeren.
Dat project heeft mijn leven veranderd en magische dingen op mijn pad gebracht. Ik vond het namelijk zó leuk dat ik besloot mijn aantekeningen te gaan gebruiken voor het schrijven van blogs. Je vindt ze op Ineke GAAPt, zowel op facebook als op de bijbehorende website.

In december 2017 lunchte ik met mijn schrijfvriendinnetje Esther waarbij we natuurlijk ook over schrijven spraken. Ik vertelde haar dat de blogs hun einde naderden omdat ik besloten had niet door te gaan met bloggen over de periode na afloop van het ‘officiële’ GAAP-project. Dat project duurde een half jaar, maar Jeannette en ik zijn ook daarna gewoon wekelijks blijven sporten met Geert.
Ik had het gevoel dat ik mezelf zou gaan herhalen als ik door zou gaan met bloggen, ook al heb ik aantekeningen genoeg.

Esther zei dat er veel behoefte was aan ervaringsverhalen. Daarna kwamen er allerlei andere onderwerpen aan bod en het kwartje viel bij mij niet echt.

Eerder al had ik mezelf geabonneerd op de schrijftip-adventkalender van Jolanda Pikkaart. Het leek mij een fijne manier om al schrijvend rustig de 24 dagen naar kerst te beleven.
Alleen had ik niet in de gaten (niet gelezen of me niet gerealiseerd) dat deze schrijftips erop gericht waren om een boek te gaan schrijven. Dat was iets waar ik nooit aan gedacht had of mee bezig was.

De zaterdag na die lunch las ik de schrijftip van de vrijdag door, want daar was ik eerder nog niet aan toe gekomen. En knál! Daar vielen de kwartjes, het Willie Wortel-lampje boven mijn hoofd maakte overuren.

MIJN ervaringsverhaal, dát was wat Esther me donderdag probeerde te vertellen. Dat mensen geïnteresseerd zouden kunnen zijn in mijn verhaal!!

Jeetje…
Hoe spannend is dát!
Ik vind het doodeng en tegelijkertijd kriebelt er iets gezelligs in mijn buik, terwijl in een ander stuk van mijn hoofd een begin gemaakt wordt van een verhaal…

Natuurlijk heb ik mijn lieve inspirator meteen laten weten dat het kwartje gevallen was en omdat ik toch 24 dagen schrijftips van Jolanda kreeg, heb ik een enorme hoeveelheid tips en handvaten om ermee aan de slag te gaan. Want als ik het doe, doe ik het meteen maar goed en ga voor een boek.

Het is maar goed dat ik met mijn oudste kleinzoon het motto van Pippi Langkous deel:

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”.