Nadat ik het besluit genomen had om daadwerkelijk mijn ervaringsverhaal als apneupatiënt te gaan schrijven, gebeurden er allerlei dingen die me bevestigen dat het goed is om dat te gaan doen.
Niet alleen heb ik heel veel tips gekregen via de schrijf-adventkalender van Jolanda Pikkaart, ook won ik er extra’s en zelfs twee boeken over het uitgeven van je eigen boek.

Terwijl ik eigenlijk nog bezig was met allerlei dingen in huis, bleef de stroom van positieve impulsen om vooral dat boek te gaan schrijven maar komen. Iedere dag opnieuw inspiratie. Zoveel zelfs dat ik waarschijnlijk de komende maanden zou kunnen vullen met het doorlezen, bestuderen en uitpluizen van alle tips. Dus heb ik besloten om dat anders te gaan aanpakken.

Nu onze verbouwing (eindelijk) klaar is en ik ‘alleen nog maar’ dozen en dozen vol boeken, kleding en linnengoed hoef uit te pakken en in de kasten te ruimen ga ik aan de slag met alle tips die ik gekregen heb, maar wel gedoseerd. Als ik meer tijd kwijt ben met de tips dan met het schrijven zelf komt dat boek er nooit! Dus neem ik iedere week één van de mails vol tips en aanwijzingen, bestudeer die, volg alle links die erin zitten en gebruik die om het schrijven zelf een kader te geven.

Daarnaast kwam er nog inspiratie van totaal onverwachte kant!
Ik las een column in de krant waarin vrouwen opgeroepen werden om de krant vooral te bestoken met allerlei aanbiedingen om voor hen columns te gaan schrijven, want de mannen zijn nogal oververtegenwoordigd op dat vlak. Daar heb ik op twee verschillende manieren op gereageerd, want wat is een mooiere manier om apneu meer bekendheid te geven dan een krant die dagelijks bij veel gezinnen op de mat (of in de mailbox) valt?
Tot op heden heb ik nog geen reactie van hen gehad. Maar wat niet is, kan nog komen…

Verder had ik al eerder, toen ik Ineke GAAPt meer bekendheid wilde geven, contact gehad met de Apneuvereniging. Daarbij kwam de vraag of ik eventueel iets als vrijwilliger voor hen zou willen doen. In eerste instantie heb ik die boot afgehouden. Nu ik weer meer energie heb/krijg zou ik die graag aan mezelf willen besteden voor de leuke en inspirerende dingen waar ik de laatste jaren niet aan toe gekomen ben.

Na mijn lunchgesprek met mijn schrijfvriendin Esther heb ik contact met hen opgenomen om te kijken of er mogelijkheden zijn om binnen een vastgesteld kader iets voor de Apneuvereniging te doen. Daar ging iets mis in de communicatie wat uiteindelijk meer dan goed kwam, want een van mijn blogs van Ineke GAAPt zal deels opgenomen worden in het volgende Apneumagazine.
Een totaal onverwachte wending, die onwerkelijk maar tegelijkertijd ook fantastisch voelt!!

Inmiddels is het betreffende blog ingekort en hier en daar een beetje aangepast en ligt het klaar voor de laatste controles om geplaatst te worden. Eerlijk gezegd kan ik niet beschrijven hoe het voelt om je eigen schrijfsel als artikel terug te lezen. Zelfs in ruwe vorm is dat een geweldige ervaring…
Ik kan niet wachten tot het daadwerkelijk gepubliceerd is.

Voor mij zijn al deze dingen bij elkaar een teken dat ik op de goede weg ben.
Nu wordt het tijd om ook daadwerkelijk actief aan de slag te gaan.

Maar… ik had jullie hulp gevraagd!!!
Ik zou bloggen over het schrijfproces en in de ruil daarvoor zouden jullie me laten weten welke vragen over apneu je hebt en wat je er graag over zou willen weten.

Dus kom maar op met die vragen, het helpt mij om mijn verhaal structuur te geven.