Heel andere dingen

Heel andere dingen

De laatste tijd komen er allerlei mooie dingen op mijn pad. Een voorbeeld daarvan is de Uitgeversdag waar ik de vorige keer over schreef. Iets van een heel andere orde is een tentoonstelling die ik samen met mijn oudste kleinzoon organiseer.

Hij is enorm geïnteresseerd in geschiedenis en mensen. Voorjaar 2018 bezocht ik daarom samen met hem  de tentoonstelling ‘Luuj van Gelaen’ over mensen van Geleen. Toen ik dat najaar met hem naar de tentoonstelling ‘Luuj van Zitterd’  (mensen van Sittard) wilde gaan werd hij boos. Daar begreep ik helemaal niks van dus vroeg ik hem naar de reden daarvan. “Oma” zei hij “wanneer komt er dan ‘Luuj van Sjweikese’ (mensen van Sweikhuizen – het dorp waar hij woont) ??”

‘Niet, denk ik’ was mijn antwoord ‘want in Sweikhuizen is geen museum én er is geen organisatie die dit soort dingen regelt. Dus als je wilt dat die er komt zul je het zelf moeten doen. Vraag je of je buurman je helpt want die kent iedereen in het dorp’.

De week erna kwam hij terug en zei tegen mij “Oma, ik heb daar eens even over nagedacht. Ik ga dat niet met mijn buurman doen. Maar als jij het samen met me doet, dan komt het vast goed”.

Tja… en daar sta je dan als oma van een jongetje van toen net 9 jaar…

Wetend dat het gezamenlijke motto van hem en mij is ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’ kon ik weinig anders doen dan er in ieder geval serieus over na te denken.

Samen hebben we gekeken of het zou kunnen lukken. Samen hebben we bedacht hoe we dat dan zouden gaan aanpakken. Samen hebben we 14 mensen geïnterviewd: hij maakte de vragen en stelde die, ik maakte aantekeningen. Samen hebben we met hulp van hobby-fotograaf Willy van der Weide prachtige fotosessies gehad met alle geïnterviewden.

Samen hebben we een sponsorgesprek gedaan. Nou ja, hij heeft dat gedaan, ik zat er alleen voor morele support. Samen zijn we op plekken geweest waar we anders nooit zouden komen en hebben we ervaringen gedeeld die we anders nooit gehad zouden hebben.
Samen zijn we nu een jaar verder in dit hele proces.

Momenteel verzet ik enorm veel schrijf- en correctiewerk.
Niets daarvan heeft betrekking op mijn ervaringsverhaal als apneupatiënt.
Vandaar deze keer een héél ander blog.
Want met trots kan ik u vertellen dat Lewie en ik er samen in geslaagd zijn!

Op 26 en 27 oktober presenteren wij de tentoonstelling ‘Luuj van Sjweikese’
U bent uiteraard allemaal van harte welkom om die te bezoeken.

Geef een reactie

Hoe beoordeel je Snurker word wakker?*

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *