Bestaat er zoiets als toeval? In mijn beleving eigenlijk niet.

Ik geloof in synchroniciteit. Soms komen er dingen op mijn pad die me bevestigen dat ik op de goede weg ben. Al een poosje weet ik, dat ik geen standaard foto’s als illustratie wil.
Ik wil graag een vleugje van mijn eigen lichte humor aan mijn verhaal toevoegen. Maar ik heb nog geen idee hoe ik dat ga aanpakken.

Tijdens een afspraak die ik heb praten met mijn behandelaar en ik over de dingen die ons bezig houden. Over onze (klein)kinderen, werkzaamheden en toekomstplannen. Voor haar is dat vooral de studiekeuze van haar dochter, voor mij het schrijven.

Ineens blijkt dat onze werelden, die schijnbaar een hele generatie van elkaar verwijderd zijn, elkaar onverwacht raken: haar dochter heeft namelijk tekenen als hobby.

We wisselen gegevens uit en zo komt het dat ik op een avond met een jongedame zit te praten over mijn verhaal en hoe ik graag zou willen dat de illustraties eruit gaan zien.
Ze gaat naar huis met informatie en belooft een poging te gaan wagen.

Door omstandigheden gaat er wat tijd overheen, maar dan krijg ik haar eerste tekening en wát voor een! Die sluit aan bij mijn verhaal en heeft precies dat vleugje lichte humor dat bij mij en dus bij mijn verhaal past.

Hier word ik zó blij van!!

Jullie zullen nog een  poosje moeten wachten, maar ik verheug me al op de tekeningen die komen gaan.